στεατόκονις

η, Ν

(λόγιος τ.) (φαρμ.) λιπαρή ουσία, σαν σκόνη, που εξάγεται από τον εγκέφαλο ορισμένων ζώων και χρησιμοποιείται στην οποθεραπευτική.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στέαρ, -ατος + κόνις «σκόνη»].